Ο 14ος αγώνας της χρονιάς που έγινε στην πίστα της Monza ήταν ίσως και ο πιο εντυπωσιακός της χρονιάς αφού είχε επαφές, διαρκή μάχη για την κορυφή, μαεστρική οδήγηση και εμπνευσμένες στρατηγικές.
Στην εκκίνηση τόσο οι δύο Ferrari όσο και ο Χάμιλτον έφυγαν πολύ καλά. Στο πρώτο chicane ο Ραϊκόνεν κατάφερε να ανακόψει την προσπάθεια προσπέρασης του Βρετανού και να τον αναγκάσει να παραμείνει στην τρίτη θέση. Φτάνοντας στο δεύτερο chicane, όμως, ο οδηγός της Mercedes έφτασε στο πλάι του Φέτελ και προσπάθησε να τον προσπεράσει. Στο τέλος του φρεναρίσματος τα δύο μονοθέσια άρχισαν να στρίβουν μαζί όμως χώρος υπήρχε μόνο για έναν. Τελικά υπήρξε επαφή η οποία οδήγησε σε τετ-α-κε τον Φέτελ που τον έριξε στην τελευταία θέση.
Ο Γερμανός στο τέλος του γύρου μπήκε για αλλαγή ελαστικών και από εκεί και μετά άρχισε την προσπάθειά του να κερδίσει όσο περισσότερες θέσεις μπορούσε. Στην κορυφή ο Ραϊκόνεν κατάφερε να παραμείνει μπροστά από τον Χάμιλτον με τη διαφορά μεταξύ τους να είναι ανάλογα το σημείο της πίστας από 0.6 μέχρι 1.3 δευτερόλεπτα.
Αυτή η απόσταση έμενε σταθερή επί μακρόν με τον Κίμι να δείχνει ικανός να κρατήσει τον Βρετανό πίσω του μέχρι τη στιγμή που η Mercedes έκανε για μία ακόμα φορά το κόλπο που βγάζει τους μηχανικούς σα να πρόκειται να γίνει pit stop και τελευταία στιγμή τους καλεί πάλι μέσα.
Το κόλπο έπιασε και η Ferrari φώναξε τον Κίμι για αλλαγή ελαστικών στον 20ο γύρο, κίνηση που θα της κόστιζε τη νίκη καθώς ο Χάμιλτον μένοντας μόνος του στην πίστα έκανε μερικούς πολύ γρήγορους γύρους. Βέβαια, μόλις ζεστάθηκαν τα ελαστικά το ίδιο γυρολόγιο είχε και ο Ραϊκόνεν.
Τελικά, 8 γύρους αργότερα ο Χάμιλτον μπήκε και αυτός για αλλαγή ελαστικών βγαίνοντας 5.5 δευτερόλεπτα πίσω από τον οδηγό της Ferrari ο οποίος, όμως, είχε αρχίσει και πλησίαζε τον Μπότας που είχε βρεθεί στην πρωτοπορία του αγώνα καθώς δεν είχε κάνει το δικό του pit stop.
Από εκείνο το σημείο και μετά έλαμψε η εξαιρετική στρατηγική της Mercedes η οποία ηθελημένα καθυστέρησε την αλλαγή του Χάμιλτον αφού είχε στόχο, όπως και έκανε, να εξαλείψει το προβάδισμα του Ραϊκόνεν με τη βοήθεια του δεύτερου οδηγού της ο οποίος είχε τον κατάλληλο ρυθμό ώστε να καθυστερεί τη Ferrari του Φινλανδού χωρίς να του αφήνει, όμως, το περιθώριο να τον περάσει.
Στον 36ο γύρο μπήκε και ο Μπότας για τη δική του αλλαγή αφήνοντας τους Ραϊκόνεν και Χάμιλτον να παλέψουν. Για μερικούς γύρους επαναλήφθηκε η εικόνα που είδαμε στην αρχή με τη μεταξύ τους διαφορά να αυξομοιώνεται γύρω από το 1 δευτερόλεπτο όμως στον 45ο γύρο τα ελαστικά του Ραϊκόνεν είχαν πλέον φθαρεί τόσο πολύ που δεν μπορούσε να παίξει άλλο άμυνα και δέχτηκε το προσπέρασμα στο πρώτο chicane.
Από εκεί και μετά ο Χάμιλτον απομακρύνθηκε με τη δράση να μεταφέρεται πιο πίσω όπου είχαμε μάχη μεταξύ Μπότας και Φερστάπεν. Την πρώτη φορά που ο οδηγός της Mercedes προσπάθησε να προσπεράσει τον Ολλανδό εκείνος του έκλεισε το δρόμο αντικανονικά και προκάλεσε επαφή μεταξύ τους για την οποία δέχτηκε ποινή 5 δευτερολέπτων.
Αυτό σήμαινε ότι θα έχανε την τρίτη θέση σε κάθε περίπτωση όμως η απόφαση των αγωνοδικών τον εκνεύρισε και τον οδήγησε να παίξει άμυνα με πολύ εντυπωσιακό τρόπο θέλοντας, τουλάχιστον, να μην επιτρέψει στον Μπότας να τον προσπεράσει εντός πίστας. Όμως, με αυτόν τον τρόπο έκανε πιο αργούς χρόνους με αποτέλεσμα να πέσει κάτω από τα 5 δευτερόλεπτα και η διάφορα του από τον Φέτελ ο οποίος τελικά κατάφερε να ανέβει στην τέταρτη θέση.
Η νίκη αυτή για τον Χάμιλτον ήταν η πέμπτη στην ιταλική πίστα ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Μίκαελ Σουμάχερ ενώ ο Ραϊκόνεν έφτασε τα 100 βάθρα έχοντας, όμως, 109 συνεχόμενες εκκινήσεις χωρίς νίκη αφού η τελευταία φορά που βρέθηκε στο ψηλότερο σκαλί ήταν το 2013 στην Αυστραλία.
Στον αγώνα της Monza αποδείχτηκε ότι στη Formula 1 μπορεί μια ομάδα να ανατρέψει την εις βάρος της εικόνα καθώς με αυτά που βλέπαμε μέχρι το Σάββατο η Mercedes φαινόταν δύσκολο να νικήσει όμως η πολύ καλή στρατηγική της ομάδας σε συνδυασμό με την πιστή εκτέλεσή της και από τους δύο οδηγούς και το λάθος του Φέτελ στον πρώτο γύρο έφεραν τους Γερμανούς στην κορυφή.
Πλέον η πίεση πέφτει στους ώμους των Ιταλών αφού η διαφορά στο πρωτάθλημα οδηγών έφτασε τους 30 βαθμούς (256 ο Χάμιλτον, 226 ο Φέτελ) και στο πρωτάθλημα κατασκευαστών τους 15 (375 η Mercedes, 360 η Ferrari) με 7 αγώνες να απομένουν μέχρι το τέλος.
Θα καταφέρουν στη Scuderia να ανατρέψουν την εις βάρος τους εικόνα ή θα μείνουν πίσω στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος όπως έγινε και το 2017;