Ο αρχηγός της γαλλικής ομάδας Gauteir Paulin οδήγησε τους τρικολόρ στην κατάκτηση του πέμπτου σερί Motocross των Εθνών, κάνοντας συνολικά έξι τις επιτυχίες της Γαλλίας στην ιστορία του θεσμού. Οι οικοδεσπότες Αμερικάνοι, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα στο Red Bud ενώ αντίθετα οι Ιταλοί βρέθηκαν πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση του αγώνα. Τα φαβορί οι Ολλανδοί, κέρδισαν σχεδόν τα πάντα εκτός από την σημαντικότερη διάκριση, την κατάκτηση του MXoN 2018.
Ο αγώνας του Motocross των Εθνών είναι ένας από τους λίγους αγώνες motocross μέσα στην χρονιά που βλέπουμε ηρωικές προσπάθειες από πολλούς οδηγούς, και κυρίως από αυτούς που δεν είναι τα φαβορί. Την Γαλλία τα προηγούμενα χρόνια την ξελάσπωναν οι εμφανίσεις του Romain Febvre, όμως ο αρχηγός της ομάδας Gautier Paulin ήταν αυτός που στο παρελθόν, μετέδιδε στην ομάδα το πνεύμα του νικητή σε Steven Frossard, Dylan Ferrandis, Christophe Charlier και στον φετινό αγώνα στον Jordi Tixier. Φέτος όμως, ο Febvre ήταν τραυματίας και κάποιος άλλος έπρεπε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Ήταν η χρονιά του αρχηγού, και όπως έχει κάνει σε πολλά Εθνών, ο Paulin έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό του για να κρατήσει η Γαλλία το Champerlain Trophy. Μετά από μια κακή χρονιά στο MXGP, o Paulin μεταμορφώθηκε στην λασπερή και αμμώδη πίστα του Red Bud και μετά από καλές εκκινήσεις και σκληρές μάχες, κατάφερε να πετύχει δύο τερματισμούς στην πρώτη τριάδα. Για να το πραγματοποιήσει αυτό, έπρεπε να βγάλει το “Larocco’s Leap” στο πρώτο σκέλος, ένα τεράστιο ανηφορικό τριπλό που μόνο αυτός κατάφερε να το βγάλει σε γυρολόγιο ενώ κέρδισε τους Ιταλούς στο τελευταίο σκέλος, για την πρώτη θέση του φετινού Εθνών.
Ίσως τα πράγματα να ήταν πιο εύκολα για τον Captain της γαλλικής ομάδας αν ο Dylan Ferrandis κατάφερνε να τερματίσει πιο μπροστά, σε μια πίστα που την γνώριζε καλά μια και αγωνίζεται στο αμερικανικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια, κάτι που όπως αποδείχτηκε ήταν εφικτό με τρεις οδηγούς της ΜΧ2 να καταφέρνουν τερματισμούς μέσα στην πρώτη εξάδα. Όσο για τον Jordi Tixier, τον παγκόσμιο πρωταθλητή της ΜΧ2 του 2014, ο Paulin σχεδόν του αφιέρωσε την νίκη της ομάδας μετά τον τερματισμό, καθώς γνώριζε ότι είχε πολύ λίγο καιρό να προετοιμαστεί μετά τον τραυματισμό του Febvre και σαν να μην έφτανε αυτό, η μία και μοναδική μοτοσυκλέτα που έφερε στον αγώνα, παρέδωσε πνεύμα στο δεύτερο σκέλος και μετά από ηρωική προσπάθεια των μηχανικών του, κατάφεραν να με δανικό μοτέρ, να στηθούν στην μπάρα για το τρίτο και τελευταίο σκέλος της ημέρας. Οι Γάλλοι το ήθελαν περισσότερο από όλους τους άλλους και πίστευαν στην νίκη από την αρχή του αγώνα. Με πέντε σερί νίκες, απέδειξαν ότι βρισκόμαστε στην γαλλική εποχή του Motocross των Εθνών.
Μετά από εννέα παγκόσμιους τίτλους, ο Antonio Cairoli στο Red Bud βρέθηκε πιο κοντά από ποτέ να κατακτήσει το πρώτο του Motocross των Εθνών. Αυτό κυρίως οφείλεται στην καταπληκτική απόδοση του Alesandro Lupino αλλά και την ανεβασμένη παρουσία του Michele Cervelin στο τέλος της σεζόν της φετινής περιόδου αλλά και στον αγώνα του MXoN. Όμως τα Εθνών, δεν έχουν σταθεί τυχερά για τον Cairoli και παρά το γεγονός ότι έστριψε πρώτος στην πρώτη στροφή του πρώτου αγώνα της ημέρας, έπεσε ακριβώς στην έξοδο, ξεκινώντας το σκέλος από τελευταίος. Κατάφερε τελικά να τερματίσει στην έκτη θέση αλλά αυτό ήταν καθοριστικό για την συνέχεια καθώς η κούραση από αυτόν τον αγώνα μεταφέρθηκε στον τελευταίο, με τον Cairoli να μην μπορεί να περάσει τους Paulin και Max Anstie κάνοντας και μια εξίσου καθοριστική κίνηση για την συνέχεια, βγάζοντας τα γυαλιά του στο μέσον του σκέλους. Μετά την νίκη του στο προκριματικό του αγώνα το Σάββατο ο Cairoli έδειξε ότι μπορούσε να κερδίσει και την Κυριακή, όμως η τύχη έπαιζε καθοριστικό παράγοντα στην δύσκολη πίστα του Red Bud και ο Toni έκανε δύο πράγματα που έπρεπε να αποφύγει. Έπεσε και έβγαλε τα γυαλιά του. Όλα αυτά να είχαν μικρή σημασία αν ο Lupino δεν έκανε τον αγώνα της ζωής του και ο Cervelin μια άκρως αξιοπρεπής εμφάνιση. Στο τέλος οι Ιταλοί, έχασαν το φετινό Εθνών, για μόλις δύο βαθμούς από τους Γάλλους.
Με δύο δεύτερες θέσεις στα δύο τελευταία Εθνών οι Ολλανδοί ήρθαν ως τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του φετινού αγώνα, έχοντας στις τάξεις τους τον παγκόσμιο πρωταθλητή της MXGP Jeffrey Herlings, τον πάντα αποδοτικό Glenn Coldenhoff και την έκπληξη της MX2 φέτος, Calvin Vlaanteren. Κυριολεκτικά οι Ολλανδοί τα σάρωσαν όλα, ξεκινώντας από τα προκριματικά του Σαββάτου με νίκες από τους Helrings και Coldenhoff σε MXGP και OPEN και πέρασαν στους αγώνες της Κυριακής με τον Coldenhoff να πραγματοποιεί την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του κερδίζοντας με διαφορά, τα δύο από τα τρία σκέλη. Σε αυτό που δεν αγωνίστηκε, το κέρδισε ο Herlings και οι δυο τους κατέκτησαν τις κατηγορίες τους MXGP και ΟΡΕΝ.
Το μόνο που χρειαζόντουσαν οι Ολλανδοί ήταν μια καλή εμφάνιση στην ΜΧ2 κάτι που ο Vlaanteren δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει, εγκαταλείποντας το πρώτο σκέλος από μηχανική βλάβη αλλά ακόμα χειρότερα αντιμετώπισε πρόβλημα και με την όραση του καθώς έβγαλε τα γυαλιά του με αποτέλεσμα να περάσει άμμος μέσα στα μάτια του. Δεν αγωνίστηκε στο δεύτερο του σκέλος, περιορίζοντας την ολλανδική ομάδα στην τρίτη θέση. Όπως και στους Ιταλούς, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα γυαλιά, καθόρισαν τους νικητές της πρώτης τριάδας.
Η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε τους καλύτερους αναβάτες που θα μπορούσε να έχει την φετινή χρονιά και τα λιγότερα προβλήματα ενώ είχαν την ευκολία και το πλεονέκτημα να πραγματοποιείτε ο αγώνας στην πατρίδα τους, σε μια πίστα που έχουν αγωνιστεί δεκάδες φορές στο εθνικό τους πρωτάθλημα. Όμως αυτό άλλαξε όταν οι διοργανωτές έβλεπαν βροχές στις μετεωρολογικές προβλέψεις και για να μην γίνει σε έντονα λασπερό τερέν ο μεγαλύτερος αγώνας motocross της χρονιάς, επέλεξαν να ρίξουν άμμο σε ολόκληρη την πίστα αλλάζοντας το τερέν της. Έτσι έχασαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα αλλά και πάλι αυτό δεν θα μπορούσε αν αποτελεί δικαιολογία σε φτασμένους οδηγούς όπως ο Eli Tomac και Justin Barcia. O αγώνας των Αμερικανών κρίθηκε στις εκκινήσεις όπου κανένας τους δεν κατάφερε να ξεκινήσει μέσα στην πρώτη εξάδα, σε κανένα από τα τρία σκέλη. Το Εθνών της πατρίδας τους ήταν μια διαρκής μάχη αναρρίχησης θέσεων, σε ένα δύσκολο και απαιτητικό τερέν. Αυτός που υπέφερε περισσότερο ήταν ο Aaron Plessinger, ένας αναβάτης όπου η ομάδα περίμενε καλύτερες εμφανίσεις αλλά και πάλι οι Tomac και Barcia δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, για να ανεβάσουν την Αμερική τουλάχιστον στο βάθρο.
Πηγή:mxin.gr